Nie ulega wątpliwości, że najważniejszym środowiskiem wychowania i rozwoju jest rodzina. Bezpośrednimi wychowawcami w stosunku do swoich dzieci pozostają zawsze na pierwszym miejscu rodzice. Wszyscy inni uczestnicy procesu wychowawczego działają poniekąd w ich imieniu, a w pewnej mierze nawet na ich zlecenie. Szkoła ma wspierać rodziców w trudzie wychowania, współpracować z nimi, pomagać, ale nie mogą ich w tym zastąpić. Wychowanie rozpoczyna się w domu rodzinnym.
Nie ulega wątpliwości, że najważniejszym środowiskiem wychowania i rozwoju jest rodzina. Bezpośrednimi wychowawcami w stosunku do swoich dzieci pozostają zawsze na pierwszym miejscu rodzice. Wszyscy inni uczestnicy procesu wychowawczego działają poniekąd w ich imieniu, a w pewnej mierze nawet na ich zlecenie. Szkoła ma wspierać rodziców w trudzie wychowania, współpracować z nimi, pomagać, ale nie mogą ich w tym zastąpić. Wychowanie rozpoczyna się w domu rodzinnym.
Szkoła ma służyć rodzinie i Narodowi, bo Naród kryje się w rodzinach. Szkoła musi być narodowa. Musi dawać dzieciom i młodzieży miłość do Ojczyzny i dumę z kultury rodzimej. Szkoła musi się liczyć z Narodem, z jego wymaganiami, kulturą, obyczajowością i religią. (…) Musi być łączeniem ojczystego wczoraj z ojczystym jutro. (…) Obowiązek dbania o taką właśnie szkołę, o właściwe wychowanie, spoczywa na państwie, nauczycielach i rodzicach.
bł. ks. Jerzy Popiełuszko
Słowa bł. ks. Jerzego Popiełuszki nakreślą misję szkoły, która ma za zadanie otwarcie głosić zasady katolickich wartości. Szkoła wspierając działania rodziców ma być jednocześnie wykładnią tych wartości, które reprezentuje. Hasło to należy zrozumieć jako wspólny udział w trudzie wychowania młodego człowieka. Ważną wskazówką dla dorosłych jest to, iż najważniejszą potrzebą dziecka jest zapewnienie mu doświadczenia miłości i szacunku, stwarzanie mu warunków do ich wyrażania i wprowadzania w codzienne życie. Tylko wtedy może ono nauczyć się tych wartości, które kiedyś pomogą mu osiągnąć pełnię człowieczeństwa.
Warunkiem dobrej współpracy jest ustalenie wspólnych reguł kontaktu. Porozumienie wymaga odpowiedzi na pytanie, jak rozumiemy dobro dziecka i jakie w związku z tym spoczywają na nas zadania? Kontakt nauczycieli z rodzicami umożliwia wspólne formułowanie celów i określanie działań do wykonania. Bardzo ważną rzeczą w wyrażanie swoich oczekiwań i ustalenie jak rodzice rozumieją „włączenie się w życie przedszkola/ szkoły”?
Kontakt bezpośredni odbywa się już zwykle zanim dziecko zostanie zapisane do placówki. Takie spotkania pozwalają rodzicom na:
Inną formą są bieżące rozmowy indywidualne przy okazji przyprowadzania i odbierania dziecka z placówki. Brak informacji budzi niepokój rodziców, dlatego ważne jest aby opiekun mógł zwrócić się ze swoimi pytaniami/problemami do każdego nauczyciela z ufnością, że przekazana informacja zostanie właściwie wykorzystana.
W atmosferze schodzenia się i rozchodzenia dzieci nie powinno się prowadzić dłuższych, poważniejszych rozmów. Należy przestrzegać zasady, że w obecności maluchów nie należy mówić o sprawach drażliwych dotyczących dzieci, rodziców czy ich samych.
Niekiedy doraźne rozmowy popołudniowe i poranne nie wystarczają, dlatego w ramach współpracy indywidualnej z rodzicami wprowadzane są w określone godziny w poszczególnych dniach miesiąca.
Zebrania z reguły zwołuje się na początku roku szkolnego i w trakcie jego trwania w miarę potrzeb. Dokonana zostaje wówczas prezentacja wszystkich członków rady pedagogicznej, przekazana zostaje informacja o planach wychowawczych i organizacyjnych placówki, o przewidywanych imprezach, przedstawiane są wszelkie kwestie, których rozwiązanie wymaga współdziałania rodziców.