Młody Podróżnik
Projekty Młody Podróżnik Projekt Młody Podróżnik pobudza do twórczego myślenia i działania w obszarze tematów geograficzno – historycznych. Zobacz inne projekty Wirtualne podróże w czasie i przestrzeni przenoszą uczniów do innych krajów i odmiennych kultur lub też ukazują odległe czasy i postaci historyczne. Dzieci uczestniczą w prezentacjach, lekcjach muzealnych, zwiedzają skanseny, rezerwaty przyrody i inne obiekty kultury. Celem projektu jest zaciekawienie nie tylko otaczającym nas światem, ale pobudzenie ucznia do określonych działań poprzez rozbudzenie określonych zainteresowań. Ważny jest także aspekt przyrodniczo- ekologiczny. Zwracamy uwagę uczniów na piękno otaczającego nas świata, a także ochronę jego zasobów. Uczniowie obserwują zwierzęta i rośliny. Uczą się odpowiednich zachowań. Uczestnicząc w wycieczkach dostrzegają walory turystyczne i przyrodnicze regionu, a także wpływ działalności człowieka na środowisko. Odwołując się do przeżyć i doświadczań uczniów, kształtujemy odpowiedzialną postawę i świadomość młodego człowieka.
Kultura Bycia
Projekty Kultura Bycia Jest to projekt z zakresu edukacji kulturalno – społecznej zakładający naukę dobrych manier, zwrotów grzecznościowych, znajomości norm i zwyczajów, a także właściwych zachowań z zakresu profilaktyki i bezpieczeństwa. Zobacz inne projekty Dobre nawyki i właściwe zachowania kształtują się od najmłodszych lat. Kształtowanie umiejętności kulturalnego zachowania się w szkole i poza nią, mechanizmów empatii i tolerancji wobec innych, wdrażanie do nawyku stosowania zwrotów grzecznościowych – to tylko niektóre obszary działań projektu. Mamy nadzieję, iż wpajanie pozytywnych zasad od najmłodszych lat zaowocuje tym, iż każdy uczeń będzie miał świadomość poprawnego reagowania w każdej sytuacji. Dotyczy to również właściwych decyzji i działań w sytuacjach trudnych, stąd tematy i zadania związane z obszarem profilaktyki zagrożeń.
Projekt teatralny
Projekty Projekt teatralny Wierzymy, że każdym dziecku drzemie ukryty talent aktorski – wystarczy dać mu odpowiednią rolę, postawić na scenie i pozwolić się wykazać. Zobacz inne projekty Zabawa w teatr Projekt teatralny w Akademii Dziecka ma na celu rozbudzać zainteresowania teatralne uczniów. Działania szkoły opierają się głównie na trzech obszarach: Cyklicznych spotkaniach teatralnych z interaktywnym teatrzykiem TAK organizowanych w szkole. Uczniowie mają okazję nie tylko obejrzeć przedstawienie, ale aktywie współtworzą go razem z aktorami. Klasowych i rodzinnych wyjazdach do teatru, gdzie doświadczamy artystycznych wrażeń i podpatrujemy działania wielkich artystów na scenie. Uczestniczymy w lekcjach teatralnych podglądając pracę aktorów i kulisy teatru. Podejmujemy klasowe i szkole inicjatywy teatralne na lekcjach i kole zainteresowań. Teatr odgrywa niezmiernie ważną rolę w życiu dzieci. Jest niezbędny do ich rozwoju, ponieważ poprzez kreacje i stwarzanie nowych rzeczywistości maluchy poznają świat. Gromadzą własne niepowtarzalne doznania i kształtują swoją wrażliwość, a przy tym świetnie się bawią. Teatr nie jest dla dziecka tylko doznaniem estetycznym, ale przede wszystkim ciekawym doświadczeniem. Zachęcamy do twórczych działań na kółku zainteresowań w szkolnym teatrzyku „Postęp”. Uczniowie rozwijają wrażliwość i wyobraźnię, poznają lepiej samych siebie i uczą się umiejętności uzewnętrzniania emocji – ruchem ciała, głosem, mimiką. Nauczyciel staje się dla małych aktorów przewodnikiem, który odkrywa przed dziećmi fascynujący świat teatru. Wspólnie tworzą kreacje aktorskie, scenografię, kostiumy. Przygotowane teatrzyki uczniowie prezentują na na konkursach, szkolnych uroczystościach lub swoim rówieśnikom. Taka zabawa przynosi wszystkim wiele satysfakcji to najlepsza forma edukacji! Na zajęciach teatralnychZabawa w teatr trwa cały rok !Niepotrzebne nam zaklęcia,by się nagle zmienić w KSIĘCIA,w damę piękną jak marzenie… Chcesz się zmienić?Stań na scenie!Baw się w teatr razem z nami!Przywitamy Cię BRAWAMI!!!
The Flat Stanley Project
Projekty The Flat Stanley Project Dzięki tej inicjatywie dzieci mają okazję poszerzać swoją wiedzę o świecie, ucząc się o życiu i obyczajach w różnych krajach, jednocześnie dzieląc się informacjami o Polsce. Zobacz inne projekty Akademia Dziecka rozpoczęła międzynarodowy projekt o nazwie The Flat Stanley Project. Projekt ten polega na korespondencyjnej współpracy pomiędzy naszymi uczniami a osobami z całego świata. Mogą to być zarówno uczniowie różnych szkół, ale też osoby prywatne, rodziny lub instytucje. Komunikacja oraz wymiana prowadzone jest za pośrednictwem nauczyciela. Flat Stanley jest chłopcem z papieru, który podróżuje po całym świecie. Pomysł oparty jest na książce napisanej przez Jeffa Browna zatytułowanej Flat Stanley. Autor opisuje historię chłopca, który przeżył wypadek, a jego nowy płaski kształt pozwala mu podróżować w kopercie po całym świecie. Dlatego udział w projekcie oznacza wykonanie postaci z papieru, nadanie imienia i wysłanie do swoich rówieśników z prośbą o opisanie jego podróży. Dzieci, oczami wysłanego bohatera poznają świat, kulturę , tradycje i obyczaje państw na całym świecie. Zgodnie z założeniami pomysłu ugościliśmy naszego kanadyjskiego bohatera Olivera i pokazaliśmy mu naszą szkołę. Nasi Jaś, Olek oraz Agnieszka również wyruszyli w świat- zwiedzają właśnie szkoły w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a my czekamy na kolejnych gości.
Cambridge English Penfriends
Projekty Cambridge English Penfriends W ramach międzynarodowego programu Cambridge English Penfriends, uczniowie Akademii Dziecka rozwijają swoje umiejętności językowe, nawiązując kontakt z rówieśnikami z całego świata i dzieląc się pracami projektowymi na wybrane tematy. Zobacz inne projekty W roku szkolnym 2015/ 2016 uczniowie Akademii Dziecka dołączyli do międzynarodowego programu Cambridge English Penfriends, który łączy ze sobą szkoły z całego świata, poprzez wymianę prac projektowych na wybrany wcześniej temat. Wszystkie grupy wykonały prace na temat Where I live. Prace uczniów zostały umieszczone na stronie internetowej projektu oraz przesłane do włoskiej szkoły językowej Bravo Bravissimo English Learning Centre. Planujemy rozpocząć współpracę z placówkami również z innych państw. Jest to międzynarodowy program edukacyjny , w którym dzieci z różnych części świata wymieniają między sobą korespondencję, dzięki czemu mogą rozwijać umiejętność posługiwania się językiem angielskim, poznawać kulturę innych krajów i zawierać nowe przyjaźnie. Głównym celem projektu jest zachęcenie i motywowanie uczniów do nauki języka angielskiego i rozwijanie kompetencji językowych. Uczniowie wymieniając informacje o sobie, swoim najbliższym otoczeniu, a także o Polsce, uczą się współpracy oraz integrują się społecznie i kulturowo.
Projekty matematyczne
Projekty Projekty matematyczne Projekty matematyczne to kreatywne zadania, które pomagają uczniom zgłębiać zagadnienia matematyczne w praktyczny i angażujący sposób. Zobacz inne projekty Program zajęć z zakresu edukacji matematycznej ma na celu rozbudzanie i kształtowanie zainteresowań matematycznych uczniów. „Edukacja matematyczna” wg prof. Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej oraz „Matematyka metodą Helen Doron” stanowią podstawę działań na zajęciach Wesoła matematyka (w klasach 0-1) oraz Omnibus matematyczny (w klasach 2-3). Uczniowie bawiąc się przyswajają wiedzę i umiejętności w sposób miły, prosty z dużą ilością doświadczeń praktycznych i manipulacyjnych. W szkole realizowane są projekty klasowe mobilizujące. Edukacja matematyczna ma duży wpływ na rozwój dzieci: inteligencję, bystrość, doświadczenia, rozumne kierowanie swoim zachowaniem, radzeniem sobie z trudnościami. Rozbudza zainteresowania nie tylko przedmiotami ścisłymi, ale motywuje do innych działań poznawczych. Naszym celem jest sukces matematyczny dziecka wyrażający się : satysfakcją z wykonywanych zadań wytrwałością w dążeniu do celu umiejętnością skupienia uwagi rozwojem zainteresowań wysokim poziomem wiedzy i umiejętności matematycznych dojrzałością i odpornością emocjonalną KONKURSY – OGÓLNOPOLSKI KONKURS – „ORZEŁ MATEMATYCZNY”; MIĘDZYNARODOWY KONKURS MATEMATYCZNY „KANGUR”
Czytadełko
Projekty Czytadełko… Czytadełko… – całoroczna akcja Akademii Dziecka propagująca czytelnictwo. Celem programu jest wywoływanie mody na czytanie – tak by stało się ono potrzebą, nawykiem, przeżyciem i przyjemnością, a nie tylko szkolnym obowiązkiem. Zobacz inne projekty Książki – okręty myśli żeglujące po oceanach czasu i troskliwie niosące swój drogocenny ładunek z pokolenia na pokolenie.” F . Bacon Czytam z mamą, czytam z tatą, czytam sam… Zachęcamy Rodziców do podjęcia trudu codziennego czytania z dzieckiem. Wybieramy teksty odpowiednie pod względem możliwości i zainteresowań ucznia. Przeczytaną lekturę dokumentujemy tematycznym rysunkiem, na którym umieszczamy autora, tytuł oraz imię i nazwisko ucznia. Pracę umieszczamy na tablicy Czytadełko – co miesiąc wyłaniamy Mistrza Czytelnictwa!!! (nie chodzi o ilość przeczytanych książek, ale o zaangażowanie i wykazanie systematyczności). Spotkanie z książką i… Zapraszamy do Akademii Dziecka do wspólnego czytania rodziców, twórców i znawców literatury. Rozbudzamy zainteresowania czytelnicze angażując uczniów do prezentacji własnej twórczości poetyckiej i prozatorskiej. Każdego miesiąca rezerwujemy w czas na wspólna lekturę, a poobiednie „pocztyanki” stają się już naszą szkolną tradycją! Dziękujemy za dotychczasowe zaangażowanie – dobry przykład jest najlepszą formą nauki! Królestwo książek …. biblioteka publiczna, szkolna, domowa Zapoznajemy uczniów z funkcjonowaniem: biblioteki, księgarni, czytelni. Zachęcamy do wypożyczania i czytania książek zarówno z biblioteki publicznej jak i szkolnej. Polecamy książki z tradycyjnego kanonu literatury pięknej, jak i nowości wydawnicze i serie lubiane przez dzieci. Zachęcamy do założenia biblioteczki domowej, uczymy jak dbamy o książki. Zgodnie z podstawą programową czytanie jest jedną z najważniejszych umiejętnościzdobywanych przez ucznia w trakcie kształcenia ogólnego w szkolepodstawowej. Czytanie jest też podstawową formą komunikowania się. Toelementarna kompetencja, dzięki której możliwy jest odbiór informacjiprzekazywanych za pomocą języka pisanego. To umiejętność, która umożliwiadostęp do kultury symbolicznej. Umieć czytać, to rozumieć to, co się czyta, tozaangażowanie się emocjonalne i poznawcze, to także umiejętność oceniania,wartościowania, zastanawiania się, posiadania własnego zdania, osądzania izajmowania stanowiska. Uczeń szkoły podstawowej, który nie potrafi wyszukiwaćinformacji, wyciągać wniosków z tekstu, skazany jest na trudności w przyswajaniuwiedzy ze wszystkich przedmiotów. Porażka edukacyjna może dotyczyć równieżświata pozaszkolnego – młody człowiek nie będzie radził sobie w życiowychsytuacjach, nie będzie umiał dostrzec manipulacji w tekstach użytkowych,reklamowych bądź publicystycznych. Dlatego umiejętność czytania powinna byćkształcona priorytetowo, systematycznie, we wszystkich obszarach i na wszystkichprzedmiotach oraz etapach kształcenia. Według przeprowadzonych badań wśróduczniów szkół podstawowych, stwierdzono olbrzymie różnice, w zakresiesłownictwa i wiedzy o świecie, pomiędzy dziećmi czytającymi dużo, a grupą dzieciczytających mało. My, rodzice możemy aktywie uczestniczyć w rozwijaniu kompetencji czytelniczych naszych dzieci– zachęcamy do zaangażowania się w szkolną akcję Akademii Dziecka Czytadełko!
Uzależnienie od Internetu
Uzależnienie od Internetu Home / Dla rodzica Uzależnienie od Internetu Objaw psychicznej choroby XXI wieku, objawiającej się nagminnym i niczym nieusprawiedliwionym pociągiem do korzystaniaz zasobów Internetu. Na uzależnienie od Internetu, gier komputerowych czy internetowych najbardziej narażone są dzieci i nastolatki. To oni są głównymi adresatami coraz to nowocześniejszych, coraz silniej działających na wyobraźnię i coraz to bardziej rozbudowanych tego rodzaju produktów. Dziecko jest wobec tego bezradne. Jest zaatakowane różnorodnymi bodźcami: kolorami, dźwiękami, nagłymi zwrotami akcji, intensywnością i tempem akcji. To wciąga, fascynuje, oszałamia. Gry komputerowe są w obecnych czasach bardzo popularne. Nie ma więc właściwie żadnej możliwości, by ochronić dzieci przed kontaktem z nimi. Zabronienie ich używania izolowałoby je od grupy rówieśniczej, odsuwało od tematów i zainteresowań ich kolegów i koleżanek. Zatem głównym obowiązkiem opiekunów czy rodziców jest zwracanie szczególnej uwagi na to: – ile godzin dziecko spędza grając przy komputerze – jak reaguje na zakaz grania – w jakie gry gra dziecko. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może mieć problem i być uzależnione od Internetu, gier komputerowych, nie zostawiaj dziecka samego, ponieważ ono jest wobec tego wirtualnego świata bezradne. Nie krzycz na nie, ani nie wymuszaj zmiany zachowania, jeśli widzisz, że dla niego jest to tak trudne i wyzwala w nim tak silne emocje. Przyczyny uzależnienia: niskie poczucie własnej wartości, nieumiejętność nawiązywania kontaktów, potrzeba oderwania się od rzeczywistości, która jest trudna dla dziecka, np.: między członkami rodziny trwa nierozwiązany konflikt,dzieci nie mają z rodzicami bezpiecznej i serdeczniej więzi, zaburzona jest struktura rodziny, szczególnie w zakresie hierarchii podsystemów rodziców i dzieci (tzn…. dzieci rządzą), dzieci mają problemy w nauce (często na skutek trudności z koncentracją uwagi, impulsywnością lub nadruchliwością, zaburzeniami nastroju), dzieci nie radzą sobie z trudnymi emocjami (lękiem, złością, nudą, smutkiem, samotnością). Objawy przemawiające za uzależnieniem od komputera: spędzanie przy komputerze coraz większej ilości czasu kosztem innych dotychczasowych zainteresowań, dziecko wpada w „ciągi komputerowe”, tzn. siedzi po kilka godzin bez przerwy, nie może się oderwać, zaniedbywanie obowiązków szkolnych w związku z komputerem, jego zaangażowanie w świat wirtualny przynosi szkody w świecie realnym, np.: nie odrabianie lekcji, zaniedbywanie przyjaciół, słabsze oceny ze szkoły, kłamanie odnośnie ilości czasu spędzonego przy komputerze, reagowanie rozdrażnieniem czy nawet agresją w sytuacjach, kiedy korzystanie z komputera jest utrudnione, bądź niemożliwe, dziecko próbuje ograniczyć ilość czasu spędzonego przed komputerem, lecz to mu się nie udaje. przy próbach powstrzymania się od kontaktu z komputerem pojawiają się: rozdrażnienie, złość, zawroty głowy, dreszcze, nudności, duszności, kołatanie serca, bóle mięśni i kości, uczucie zimna, poczucie wewnętrznej pustki, depresja, zaniedbanie higieny, zanik mięśni spowodowany brakiem ruchu. Istotne jest, występowanie co najmniej 3 objawów, które zostały wyżej przedstawione, aby można był stwierdzić, że jest to problem uzależnienia. Co może zrobić w tej sytuacji rodzic? Gdy zaczynasz mieć obawy, że Twoje dziecko się uzależnia:pamiętaj, że to poważna sprawa i nie wymagaj, by dziecko po prostu ,,rzuciło” komputer, powiedz dziecku, że widzisz problem, choćby zaprzeczało, nazwij niepokojące Cię zachowania i ich konsekwencje, przygotuj się na to, że nastolatek może nie dostrzegać problemu i nie mieć motywacji do zmiany, dopóki nie znajdzie się w poważnym kryzysie, poszukaj pomocy u specjalisty i współpracuj, poznaj plan terapii, okazuj dziecku, że je kochasz, mimo, że nie akceptujesz jego zachowania, pozwól mu ponosić odpowiedzialność i koszty uzależnienia, bądź stanowczy, konkretny, nawet jeśli łatwiej uwierzyć w zapewnienie dziecka, że kontroluje swoje zachowanie, nie zapominaj, że osoby uzależnione tworzą system usprawiedliwiania i zakłamywania rzeczywistości. Twoja jasność, szczerość i konsekwencja w pilnowaniu umów może być pomocna, pomóż uzależnienie od komputera zastąpić innymi czynnościami, które zaspokajają podobne potrzeby i wypełniają czas, doceniaj zmiany i osiągnięcia, poszukaj wsparcia dla siebie podczas długiego procesu pomagania dziecku. Nie jesteście jedyną rodziną z takim problemem. WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW Porozmawiaj z dzieckiem i ustal zasady korzystania z komputera: Umieść go we wspólnym miejscu, nie w pokoju dziecka, ponieważ masz prawo wiedzieć, w jaki sposób dziecko wykorzystuje komputer; Konsekwentnie stosuj zasadę: najpierw obowiązki, a później komputer; Interesuj się tym,co dziecko robi przy komputerze, z jakich programów i gier komputerowych korzysta; Ucz dziecko krytycznego wybierania gier komputerowych i racjonalnego korzystania z tej formy rozrywki; Wzbudzaj w dziecku motywację do poszukiwania gier zawierających treści konstruktywne /gry edukacyjne, logiczne, encyklopedie i programy do interaktywnej nauki języków obcych itd./; Wspólnie z dzieckiem ustal zasady, z jakich gier może korzystać, a które są dla nich niedozwolone i dlaczego. Dziecko powinno korzystać z gier komputerowych tylko wówczas, gdy jesteś w domu. Należy zadbać, aby dziecko zawsze pytało rodziców o pozwolenie na korzystanie z gier komputerowych; Kontroluj i ogranicz czas korzystania dzieci z mediów elektronicznych oraz ucz samokontroli W tym zakresie do 12 roku życia nie należy używać go dłużej niż jedną godzinę dziennie, między 12 a 16 rokiem życia można korzystać z komputera najwyżej dwie godziny. Jeżeli zauważysz niepokojące objawy zgłoś problem, szukaj pomocy.
Depresja
Depresja Home / Dla rodzica Co to jest depresja? Depresja u dzieci i młodzieży to coraz częściej spotykane zjawisko. Cierpienie, jakie jej towarzyszy znacznie obniża komfort życia młodego człowieka, odbiera nadzieję i poczucie sensu życia, niekiedy popycha go do desperackich kroków, do tragedii, którym można było zapobiec. Stąd potrzeba uwrażliwienia na ten problem rodziców, nauczycieli oraz osób pracujących z młodzieżą. Smutek, przygnębienie są emocjami, których wielokrotnie doświadczamy w trakcie swojego życia. Ich pojawienie się nie zawsze związane jest z depresją. Rozpoznać to zaburzenie można dopiero, gdy stanom obniżonego nastroju towarzyszą dodatkowo inne objawy m.in. poczucie braku energii, niemożność przeżywania radości, niska samoocena oraz gdy trwają odpowiednio długo, tzn. ponad 2 tygodnie. Depresja jest stanem charakteryzującym się długotrwale obniżonym nastrojem oraz szeregiem innych objawów psychicznych i somatycznych. Depresja rozumiana jako choroba należy do grupy zaburzeń nastroju. Jej przebieg może być przewlekły, ze stałym nasileniem objawów lub może ona przyjmować postać nawracających epizodów o łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim nasileniu, oddzielonych okresami dobrego samopoczucia. Objawy depresyjne często towarzyszą innym zaburzeniom psychicznym – np. zaburzeniom lękowym (rozpoznaje się wtedy zaburzenia depresyjno-lękowe) lub są reakcją na przykre, traumatyczne wydarzenia (zaburzenia adaptacyjne o obrazie tzw. reakcji depresyjnej). Jakie są przyczyny depresji? Nie można wskazać jednej konkretnej przyczyny, która odpowiada za występowanie depresji. Uważa się, że do zachorowania dochodzi w wyniku współdziałania czynników:– biologicznych, takich jak: uwarunkowania genetyczne (częściej chorują dzieci, w których rodzinach występuje depresja), nieprawidłowe działanie neuroprzekaźników w mózgu, zaburzenia regulacji hormonalnej w organizmie;– psychogennych, obejmujących m.in.: indywidualną konstrukcję psychiczną (np. niska samoocena, skłonność do samokrytyki, brak poczucia bezpieczeństwa), depresyjne schematy myślenia (skłonność do automatycznego interpretowania faktów i wydarzeń na swoją niekorzyść), nieumiejętność radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami, słabe umiejętności społeczne,– środowiskowych, np.: trudna sytuacja rodzinna (rozwód lub separacja, utrata rodzica/obojga rodziców, zła sytuacja materialna, alkohol, przemoc), nadużycie seksualne, problemy szkolne, doświadczenie przemocy lub odrzucenia przez grupę rówieśniczą. Często objawy zaburzeń depresyjnych ujawniają się właśnie w wyniku zadziałania czynnika środowiskowego, zewnętrznego – np. konfliktu w rodzinie czy niepowodzenia szkolnego.Szczególnym okresem w rozwoju człowieka jest okres dojrzewania – czas wielkich zmian, które zachodzą zarówno w ciele, jak i psychice nastolatka. Młody człowiek staje przed tzw. zadaniami rozwojowymi, które obejmują:– odpowiedź na pytanie „kim jestem”, ustalenie stosunku emocjonalnego do samego siebie,– konfrontacja dotychczasowego obrazu samego siebie z rzeczywistością – zwykle jest źródłem rozczarowania i frustracji,– akceptacja zmieniającego się wyglądu – nie ma chyba nastolatka, który nie przeżywałby trudności w tym zakresie,– ustalenie celów w życiu, często połączone z obawami, czy uda się je zrealizować,– ustalenie własnego systemu wartości i przekonań,– separacja emocjonalna od rodziców, często połączona z przeżywaniem lęku, poczucia winy wobec nich,– podejmowanie nowych ról społecznych (np. „dziewczyny/chłopaka”, czyli partnera w związku emocjonalnym z inną osobą) i większa odpowiedzialność w ramach już pełnionych ról (np. ucznia), – „odnalezienie się” w grupie rówieśniczej,– określenie swojej tożsamości seksualnej (postrzegania samego siebie jako kobiety lub mężczyzny) i orientacji seksualnej (pociągu seksualnego do osób określonej płci).Nastolatek musi sam znaleźć swój sposób na poradzenie sobie z tymi wyzwaniami. „Obciążenie” zadaniami rozwojowymi w połączeniu z zachodzącymi w okresie dojrzewania zmianami hormonalnymi w organizmie skutkują często: obniżonym lub zmiennym nastrojem, rozdrażnieniem, lękiem, niską samooceną, koncentracją na swoim wyglądzie, czasem trudnymi zachowaniami (łamaniem norm społecznych, zachowaniami autoagresywnymi) – czyli tzw. depresją młodzieńczą. Objawami depresji u dzieci i młodzieży są: smutek, przygnębienie, płaczliwość; u dzieci i nastolatków w odróżnieniu od dorosłych bardzo często dominuje drażliwość, dziecko łatwo wpada w złość lub rozpacz, może przejawiać wrogość wobec otoczenia – zachowuje się w sposób odpychający, zniechęcający do nawiązania kontaktu, zobojętnienie, apatia, zmniejszenie, a nawet utrata zdolności do przeżywania radości; dziecko przestaje cieszyć się z rzeczy lub wydarzeń, które wcześniej sprawiały mu radość i dawały zadowolenie, poczucie znudzenia, zniechęcenia; ograniczenie lub rezygnacja z aktywności, które wcześniej były dla dziecka ważne lub przyjemne (np. zabawa, hobby, spotkania z rówieśnikami), a także niechęć do podejmowania codziennych obowiązków lub całkowite ich zaniechanie. Dziecko może np. odmówić porannego wstawania, chodzenia do szkoły, wychodzenia z domu, a w skrajnych przypadkach – ze swojego pokoju, zaniedbywać higienę osobistą, naukę i tym podobne, wycofanie się z życia towarzyskiego, izolacja, ograniczenie kontaktu z rówieśnikami, nadmierna reakcja na uwagi, krytykę – dziecko reaguje rozpaczą lub dużą złością nawet gdy zwróci mu się uwagę w bardzo delikatny sposób i dotyczy ona błahej sprawy, depresyjne myślenie („wszystko jest bez sensu”, „i tak nic mi się nie uda”), niska samoocena („jestem beznadziejny/a, gorszy/a, nieatrakcyjny/a, głupi/a”); nieproporcjonalnie pesymistyczna ocena rzeczywistości, własnych możliwości, przyszłości, poczucie bycia bezużytecznym, niepotrzebnym; nadmierne obwinianie się nawet za te wydarzenia i okoliczności, na które nie ma się wpływu (np. obwinianie się za konflikt między rodzicami), w ciężkich przypadkach depresji mogą wystąpić objawy psychotyczne (charakteryzujące się nieprawidłowym, zniekształconym przeżywaniem rzeczywistości): omamy (inaczej halucynacje), najczęściej słuchowe, rzadziej wzrokowe i węchowe i/lub urojenia (fałszywe przekonania na temat samego siebie i/lub otoczenia).Treść tych objawów jest zgodna z depresyjnym nastrojem. Omamy przyjmują postać np.: głosu krytykującego postępowanie i poczynania chorego, przekonywującego o jego winie, bezużyteczności lub nawet nakazujące mu się okaleczyć lub zabić; rzadziej obejmują wizje zniszczenia, katastrofy lub zapach śmierci i rozkładu. Urojenia najczęściej dotyczą winy, grzeszności, oczekiwania na karę, poczucia nadciągającej zagłady, kataklizmu. Objawy psychotyczne w przebiegu depresji u dzieci są rzadkością, natomiast mogą występować u nastolatków, uczucie niepokoju, napięcia wewnętrznego; często zaburzeniom depresyjnym towarzyszy lęk – niemal nieustający, o stałym nasileniu, nieokreślony – trudno wskazać przyczynę lub obiekt takiego lęku („sam nie wiem, czego się boję”), podejmowanie impulsywnych, nieprzemyślanych działań („i tak na niczym mi nie zależy”); picie alkoholu, stosowanie innych środków psychoaktywnych (narkotyki, „dopalacze”) – często w celu złagodzenia lęku, napięcia, smutku, działania autoagresywne, np.: samookaleczenia, zadawanie sobie bólu, zażywanie w nadmiarze leków w celu „zatrucia się” (ale nie w celu odebrania sobie życia), myśli rezygnacyjne („życie jest bez sensu”, „po co ja żyję”) fantazje na temat śmierci („co by było, gdybym umarł?”, „innym byłoby lepiej, gdyby mnie nie było”), myśli samobójcze (rozmyślanie, fantazjowanie na temat odebrania sobie życia), tendencje samobójcze (planowanie lub czynienie przygotowań do popełnienia samobójstwa), a w skrajnych przypadkach – próby samobójcze, czyli podejmowanie bezpośrednich działań mających na celu odebranie sobie życia. Inne, niecharakterystyczne dla depresji objawy i problemy, które mogą występować w
Zespół Aspergera
Zespół Aspergera Home / Dla rodzica Czym jest Zespół Aspergera? Zespół Aspergera jest poważnym zaburzeniem neurorozwojowym. Osoby te mają problem ze rozumieniem intencji i zachowań innych osób, komunikowaniem się, dzieleniem się swoimi zainteresowaniami oraz kontrolą własnych zachowań. Zespół Aspergera jest uznawany za łagodniejszą formę autyzmu dziecięcego. Jednak nawet najlżejsze formy autyzmu mogą być przyczyną poważnych problemów w życiu osób nim dotkniętych oraz ich rodzin. Zespół Aspergera i autyzm należą do spektrum zaburzeń autystycznych. Osoby z Zespołem Aspergera doświadczają trudności związanych z autyzmem w odmienny sposób i w innym natężeniu. Dla niektórych z nich komunikacja, relacje społeczne, abstrakcyjne czy empatyczne myślenie są dużo łatwiejsze. W niektórych przypadkach zaburzeniom autystycznym towarzyszą trudności w uczeniu się. W przypadku osób z Zespołem Aspergera, ich poziom inteligencji jest zazwyczaj średni lub ponadprzeciętny. Często posiadają one umiejętności, które są bardzo cenione w miejscu pracy. Ponadto, nie każda osoba z Zespołem Aspergera uważa, że jej odmienny sposób myślenia jest zaburzeniem. Niektóre z nich uważają, że ich umysł działa po prostu inaczej, wcale nie gorzej niż umysły innych ludzi. Podobnie jak autyzm, Zespół Aspergera jest niepełnosprawnością, która często pozostaje niewidoczna. I podobnie jak autyzm trwa całe życie. Trudności z komunikacją Wiele osób z Zespołem Aspergera potrzebuje towarzystwa i czerpie radość z kontaktów międzyludzkich. Jednak bardzo często mają one problemy ze zrozumieniem myśli, opinii, przekonań i emocji innych ludzi. Osoby z Zespołem Aspergera mogą też komunikować się w niekonwencjonalny sposób, na przykład mówiąc cały czas głośno lub cały czas cicho. Mogą też nie zwracać uwagi na reakcje słuchaczy mówiąc bez przerwy, niezależnie od zainteresowania otoczenia. W związku z tym mogą być odbierane jako aroganckie, egocentryczne i obojętne. To dodatkowo utrudnia im nawiązywanie i utrzymywanie relacji społecznych z ludźmi, którzy nie są świadomi ich problemów. Trudności z interakcjami społecznymi Osoby z Zespołem Aspergera mogą nie rozumieć instynktownie zasad życia społecznego i czasem trzeba im je wytłumaczyć. Ich wypowiedzi często wydają się być nieadekwatne do sytuacji i hierarchii społecznej, mogą na przykład odnosić się tak samo do kolegi i do dyrektora. Mimo to, wiele osób z Zespołem Aspergera ma świadomość, że ich zachowanie może wywoływać nieporozumienia. Mogą wtedy prosić o potwierdzenie, czy to, co mówią i robią jest do zaakceptowania. Trudności z wyobraźnią społeczną Trzecie zaburzenie związane z Zespołem Aspergera jest nazywane „brakiem wyobraźni”. Dotyczy to trudności z: Nie próbuje gestem wyrazić tego, czego nie umie powiedzieć. przyjmowaniem nowych pomysłów, rozumieniem myśli i uczuć innych osób, wyobrażaniem sobie siebie w przyszłości, wychodzeniem z inicjatywą. Określenie „brak wyobraźni” jest jednak mylące, ponieważ wiele osób z Zespołem Aspergera ma bardzo żywą wyobraźnię. Mogą mieć jednak tendencje do rozwijania wąskich, obsesyjnych zainteresowań. Jak je rozpoznać? Czy wyglądają inaczej niż wszyscy? Określenie „brak wyobraźni” jest jednak mylące, ponieważ wiele osób z Zespołem AspergWyglądają tak jak wszyscy, choć są trochę nieśmiali i czasem niezgrabnie się poruszają. Zazwyczaj nie podążają za trendami mody. Jednak ich odmienność widać dopiero przy bliższych kontaktach. Osoby z Zespołem Aspergera często rozmawiają nieodpowiednim tonem głosu albo na temat nieadekwatny do sytuacji. Czasami unikają też patrzenia w oczy.era ma bardzo żywą wyobraźnię. Mogą mieć jednak tendencje do rozwijania wąskich, obsesyjnych zainteresowań . Czy są nadwrażliwe? Często wykazują nadwrażliwość na dźwięki, smaki, zapachy i obrazy. Bodźce sensoryczne, które większość ludzi potrafi przefiltrować, mogą okazać się bardzo trudne dla osoby z Zespołem Aspergera i wpływać negatywnie na jej zdolność do koncentracji. Czy mogą uczyć się w szkole? Większość osób z Zespołem Aspergera ma przeciętne lub ponadprzeciętne zdolności intelektualne, co oznacza że są w stanie przyswajać program merytoryczny obowiązujący w szkołach masowych. Osoby z ZA często doświadczają trudności w kontaktach z innymi uczniami. Potrzebują treningu umiejętności społecznych oraz pomocy asystentów w komunikacji i nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami (nauczycieli wspomagających).